Biblia: stworzenie świata i człowieka oraz wybrane przypowieści ewangeliczne, w tym o siewcy, o talentach, o pannach roztropnych, o miłosiernym Samarytaninie Wybrane podania i legendy polskie, w tym o Lechu, Piaście, Kraku i Wandzie Wybrane baśnie polskie i europejskie, w tym: Charles Perrault, Kopciuszek, Aleksander Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. przypowieści biblijne - cechy - Skróty biblijne - Przypowieści -test - Przypowieści - PRZYPOWIEŚCI - Skróty biblijne ST NA DZIS TO WIECZORA POMOCY 15 PUNKTOW OD ZARAZ NAJ KARTA PRACY DO LEKCJI 23. TEMAT: PRUSY, AUSTRIA, ROSJA – ABSOLUTYZM OŚWIECONY ZADANIE 1. Uzupełnij tabelę. Państwo Przeprowadzone reformy Skutki reform Prusy Austria Rosja ZADANIE 2. Wskaż różnice w formie sprawowania rządów w XVII-wiecznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów i państwach Karta pracy związana z sakramentem chorych, jego znaczeniem a także nasza postawą wobec osób chorych, słabych i potrzebujących. Karta pracy daje m.in. możliwość pracy z tekstem ewangelii o miłosiernym samarytaninie. Zachęcamy również do pobrania innych kart prac dla klas 5-8 z zakładki KARTY PRACY. 30 maja 2023 r. Przypowieść o bogaczu i Łazarzu (Łk. 16:19-31) -->. "Był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i bisior i wystawnie ucztował każdego dnia. (20) Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały; (21) Pragnął on nasycić się okruchami, które spadały ze stołu bogacza. Nadto i psy KARTA PRACY Ksiega Hüoba Przeczytaj uwaŽnie tekst, a nastepnie wykonaj umieszczone pod nim zadania. Odpowiadaj tylko na podstawie tekstu i tylko wlasnymi slowami chyba že w zadaniu polecono inaczej. Udzielaj tylu odpowiedzi, o ile jesteé proszona(-ny). W zadaniach zamkniçtych wybierz tylko jednQ z zaproponowanych odpowiedzi. Zagadka Harmonia Ewangelii (harmonia ewangeliczna) – zestawienie tekstu czterech Ewangelii, które tworzy jeden, ciągły i na ile jest to możliwe pragmatyczny [1] opis życia i działalności Jezusa Chrystusa. Przyczyny powstawania harmonii są głównie katechetyczne: przybliżenie w sposób łatwy do opanowania biografii i czynów Jezusa [2]. Gdy był już niedaleko domu, ujrzał go ojciec, wzruszony wybiegł mu naprzeciw i ucałował z radością. Kiedy syn zwrócił się do ojca z pokorą, mówiąc, że zgrzeszył i nie jest godzien nazywać się jego synem, ojciec rozkazał sługom przynieść najlepsze szaty, pierścień i sandały dla syna, po czym ogłosił ucztę powitalną. KARTA PRACY NR 8. Ćwiczenia redakcyjne Do podanego tekstu wstaw słownictwo tak, by nabrał formę argumentacyjną. Pamiętaj o korekcie językowej. Tam, gdzie trzeba, usuń słownictwo potoczne, popraw stylistykę. Rodzice boją się o mnie. Mam 13 lat. Rodzice mówią, że jestem jeszcze bardzo młoda, Szukasz karty pracy na Dzień Przyjaciela? Nie marnuj czasu na dalsze przeszukiwanie Internetu, mamy tu coś w sam raz dla Ciebie - piękną kolorową kartę pracy, dzięki której łatwo i szybko zaplanujesz i przygotujesz ciekawą lekcją na Dzień Przyjaciela. Ta wspaniała karta pracy ma na celu zachęcenie dzieci do zastanowienia się, w czym ich przyjaciele są do nich podobni, a Ay53d0I. W Biblii często spotykamy się z historiami, które wypowiedziane są wyłącznie po to, aby na ich przykładzie przekazać pewne prawdy uniwersalne. Są to tzw. przypowieści, którymi tak chętnie posługiwał się Jezus. Historie syna marnotrawnego, czy też miłosiernego samarytanina mają charakter symboliczny. Nie chodzi w nich o konkretne opisywane osoby. Syn to po prostu każdy nawrócony grzesznik. Samarytanin natomiast to człowiek innej obcej wiary, ale szlachetny i ofiarny wobec bliźnich. Charakterystyka przypowieściStreszczenia wybranych przypowieści:Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9):Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37)Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31)Przypowieść o dobrym i złym drzewiePrzypowieść o kąkoluPrzypowieść o pannach mądrych i głupich Charakterystyka przypowieści Przypowieść, inaczej parabola (z gr. parabole – zestawienie obok siebie) to gatunek literatury moralistycznej, jest utworem narracyjnym, jej istotą jest schematycznie ukształtowana fabuła (niesamodzielna). Przedstawione postacie i wydarzenia ważne są jako przykłady uniwersalnych prawideł ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia i kolei losu. Świat przedstawiony w przypowieści stanowi zbiór sytuacyjnych wykładników jakiejś ogólnej prawdy moralnej i filozoficznej czy religijnej. Właściwa interpretacja przypowieści polega na odkryciu sensu alegorycznego, bądź moralnego. Gatunek ten pojawia się w literaturze wszystkich czasów – od prastarej baśni, mitu do współczesnych powieści. Przypowieść stała się źródłem stylizacji literackiej np. Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego Adama Mickiewicza. Była ona uprzywilejowaną formą literatury religijnej Dalekiego i Bliskiego Wschodu, zwłaszcza na gruncie buddyzmu i judaizmu. Grecja nazwa parabole wyraża istotę budowy tego gatunku. Przypowieść zestawia dwie rzeczywistości – pierwsza jest obrazem życia codziennego (świat przedstawiony), druga nie jest uchwytna zmysłowo, znajduje się w sferze pojęciowej np. moralnej – dobro lub zło, wina i odpowiedzialność człowieka. Podobnie jak przypowieść zbudowane są baśnie, w których schematycznie ukształtowana fabuła (świat czarno-biały, nie zindywidualizowane postacie np. dobra wróżka, zły czarownik, macocha-sierotka, źli bracia i dobry Jaś) służy wykładni moralnej. Baśń różni się jednak zasadniczo od przypowieści: występują w niej elementy fantastyczne, a prawda moralna strona dotyczy wyłącznie świata naturalnego, egzystencji ludzkiej. Przypowieść biblijna, a szczególnie Ewangelia odznacza się sobie tylko właściwymi cechami. Najpierw zauważymy, że termin przypowieść pojawia się w biblii około 100 razy, właściwych przepowiedni jest jednak znacznie mniej. Autorzy biblijni określają bowiem tym mianem różne gatunki pokrewne, spełniające także cele dydaktyczne tzn. pouczające w kwestiach moralno-religijnych. Przypowieściami nazywamy także przysłowia i sentencje lub porównania i podobieństwa zaczynające się zwykle formułką: Królestwo niebieskie podobne jest do… albo Z czym porównamy Królestwo Boże? Właściwa przypowieść jest zamkniętym opowiadaniem, o dość rozwiniętej chociaż schematycznej fabule, w której jednak każde ogniwo jest znaczące i każde trzeba wyjaśnić w powiązaniu z całością przekazywanej nauki. W Ewangeliach znajdziemy wiele przypowieści – opowiadań, czy obrazów o rożnie kształtowanej wartości fabularnej, wyjaśniających ciągle od nowa te same prawdy religijne i moralne. Zrozumienie i interpretacja przypowieści wymaga przejścia od znaczenia dosłownego do znaczenia alegorycznego albo symbolicznego. Odmianą przypowieści jest tzw. przykład (łac. exemplum), czyli opowiadanie, w którym znacząca jest dosłowna warstwa fabularna, np. przypowieść o bogaczu i Łazarzu, o faryzeuszach i celniku. W tych przypowieściach postacie i zdarzenia nie mają sensu alegorycznego, znaczą dosłownie jako przekład postawa moralnych. Przypowieści biblijne stały się bogatym źródłem literatury kształtującym wzory osobowe oraz różnych stylizacji. Z przypowieści przeszły na stałe do języka takie wyrażenia jak, np. wdowi grosz. Streszczenia wybranych przypowieści: Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9): Kiedy wokół Jezusa zebrał się tłum, On przemówił do ludzi, a głosił swoją naukę w formie przypowieści. Siewca szedł siać ziarno. A kiedy siał niektóre ziarna upadały na drogę i zostały podeptane lub wydziobane przez ptaki. Inne ziarna upadły na skałę, a kiedy tam wzeszły, uschły, ponieważ nie miały wilgoci. Jeszcze inne ziarna upadły między ciernie, które rosnąc zagłuszały zboże. Kolejne ziarna upadły na żyzną ziemię i te właśnie wydały plon stokrotny (ziarno jest tu słowem rzuconym przez Boga). Wnioski płynące z przypowieści o siewcy: człowiek powinien przyjmować słowo boże i wcielać je w życie, słowo boże należy przekazywać innym. Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37) Pewien człowiek idąc z Jerozolimy do Jerycha został napadnięty przez zbójców. Obrabowali oni wędrowca, poranili i na wpół żywego zostawili na drodze. Przypadkiem szedł tamtędy kapłan, ale nie zatrzymał się i nie udzielił pomocy rannemu. Podobnie zrobił Lewita, spojrzał tylko na okaleczonego i poszedł dalej. Przejeżdżał tamtędy też Samarytanin, który udzielił pomocy nieznajomemu i zawiózł go do gospody. Tam Samarytanin dał 2 denary gospodarzowi, aby ten opiekował się okaleczonym człowiekiem. Z tych trzech tylko Samarytanin godny jest miana bliźniego i tak powinni czynić wszyscy. Jest symbolem bezinteresownej pomocy. Współcześni samarytanie: Anna Dymna, Jolanta Kwaśniewska, Jan Paweł II Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31) Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy syn zażądał połowy ojcowskiego majątku, a kiedy go otrzymał ruszył w dalekie strony. W obcym kraju roztrwonił majątek i zaczął cierpieć niedostatek, ponieważ nastały lata głodu. Poszedł więc do pewnego obywatela aby ten dał mu pracę. Człowiek ów wysłał syna marnotrawnego na swoje pola, aby pasł świnie. Wtedy młodzieniec zastanowił się i wspomniał gospodarstwom ojca. Tam zawsze każdy parobek miał pod dostatkiem chleba, podczas gdy on musiał cierpieć teraz głód. Młodzieniec postanowił więc wrócić do ojca. Wyznał swoją winę wobec Boga i ojcowskiego prawa chciał prosić by ojciec przyjął go na najemnika. Ten jednak dostrzegłszy z daleka powracającego syna wybiegł mu naprzeciw i uściskał go. Nakazał też swoim sługom przynieść bogate szaty, pierścień i sandały aby ubrać syna. Rozkazał zabić tłustego cielaka i wyprawić ucztę na znak radości, że powrócił ten którego uznano za zmarłego. W tym czasie starszy syn był w polu. Wracając do domu zobaczył zabawę. Zawołał więc jednego ze sług i zapytał co się stało. Sługa odrzekł, że ojciec kazał zabić cielę i wyprawić ucztę ponieważ powrócił jego młodszy brat. Starszy syn rozgniewał się i nie chciał wejść do domu. Wtedy wyszedł ojciec i poprosił syna by przyłączył się do zabawy. Starszy syn odpowiedział z goryczą, że pomimo poświęcenia i pracy, którą wkłada w gospodarstwo ojca, ten nigdy nie podarował mu nawet koźlęcia, aby mógł ucztować z przyjaciółmi. Młodszemu zaś, który roztrwonił majtek z nierządnicami, wyprawia ucztę i zabawę. Na te słowa ojciec odrzekł, że wszystko co posiada jest wspólne – co ojca to i syna, a nadszedł dzień radości, bo ten który zaginął odnalazł się: ten brat twój był umarły, a ożył. Przypowieść opowiada o bożym przebaczeniu. Charakterystyka młodszego syna i jego przemiana: Młodszy syn był ciekawy świata, dlatego wziął połowę majątku ojca i ruszył w podróż. Był rozrzutny i lekkomyślny, nie przemyślał co może się stać gdy wszystko wyda. Impulsem do przemiany był głód i wyjadanie resztek z koryta. Jaki jest sens metafory: „ten brat twój był umarły, a ożył|? Sens powyższej metafory jest taki, że gdy syn czynił grzechy oddalał się od Boga i od swojego ojca. Był „martwy” lecz gdy zrozumiał swój błąd, zwrócił się ze skruchą do ojca i przeprosił go. Znów „ożył” i jego więź z Bogiem wróciła. Co słowa ojca mówią o jego postawie wobec młodszego syna? Słowa mówią o tym, że obu synów kochał ponad życie, bez względu na to co czynią. Wybaczył synowi błąd, gdyż liczyło się tylko to, że wrócił i okazał skruchę. Dlaczego starszy syn miał pretensje do ojca? Starszy syn nie potrafił zrozumieć dlaczego ojciec zorganizował wielki bal na cześć jego brata. Syn trwał przy ojcu, pomagał mu w codziennym życiu, a starzec niczym mu się nie odwdzięczył. Jaki jest symboliczny sen przypowieści o synu marnotrawnym? Przypowieść o synu marnotrawnym można zrozumieć jako dwojaką postawę syna wobec Boga (czyli podstawy dwóch synów względem ojca). Starszy syn prezentował podstawę oddania i wiary w Boga oraz wierności. Natomiast młodszy człowieka, który odchodzi od Boga, lecz potem zauważa swój błąd i wraca. Ojciec reprezentuje postawę miłosiernego Boga, który wybacza błędy i ponad wszystko kocha swoje dzieci. Bóg jest łagodny i czeka na nawrócenie każdego człowieka, który zbłądził. Wnioski płynące z przypowieści o synu marnotrawnym: należy wybaczać nawet największe krzywdy, należy cieszyć się gdy człowiek błądzący nawraca się, każdy rodzic kocha dzieci bezwarunkowo, nigdy nie jest za późno na nawrócenie. Przypowieść o dobrym i złym drzewie Drzewo poznaje się po owocach. Jeśli wydaje zły owoc to jest złe, a jeśli dobry to jest dobre. Przypowieść o kąkolu Zły człowiek zasiał gospodarzowi pomiędzy pszenicę ziarno kąkolu. Kiedy robotnicy zapytali czy wyrwać chwasty, gospodarz odparł, że nie bo mogą też przypadkowo wyrwać pszenicę. W czasie żniw kazał najpierw zbierać chwast, powiązać go w snopki i spalić, a potem zwieść pszenicę do spichlerza. Przypowieść o pannach mądrych i głupich Dziesięć panien oczekiwało pana młodego. Pięć z nich zapomniało oliwy do swoich lamp. Poszły więc ją kupić, ale gdy wróciły zastały zamknięte drzwi. Nie wpuszczono ich na zabawę. Na koniec Jezus powiedział: Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, czyli należy zawsze być przygotowanym na nadejście Pana. Streszczenie Królestwo Niebieskie porównane zostaje w tej przypowieści do dziesięciu panien, które wzięły lampy i poszły na spotkanie pana młodego. Pięć z tych panien było roztropnych, a pięć nierozsądnych. Nierozsądne zabrały ze sobą lampy, ale bez oliwy. Natomiast roztropne wzięły lampy wraz z oliwą. Czekając na pana, panny zasnęły. O północy nadszedł pan młody. Wtedy nierozsądne panny chciały, aby roztropne pożyczyły im oliwy. Jednakże roztropne panny nie pożyczyły im oliwy, gdyż obawiały się, że jej braknie. Panny nierozsądne poszły więc kupić oliwę, a wtedy nadszedł pan młody. Panny roztropne, które pozostały, udały się wraz z nim na ucztę. Pozostałe panny nie zostały na nią wpuszczone, gdyż pan odpowiedział, że ich nie zna. Dlatego też ważne jest, aby być czujnym, bo nikt nie zna dnia ani godziny. Interpretacja Przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych znajduje się w Ewangelii wg Św. Mateusza. Tak więc przypowieść zakończona jest przestrogą dla wszystkich. Pana młodego możemy utożsamić z Bogiem. Panny natomiast to ludzie, którzy przygotowują się na zbawienie i życie wieczne. Panny roztropne to ludzie czujni, którzy są przygotowani na przyjście Pana i to one właśnie otrzymały zbawienie i życie wieczne. Z kolei panny nierozsądne to ludzie, którzy nie czekali na przyjście Pana, z też powodu nie zostali wpuszczeni do Królestwa Niebieskiego. Ta uniwersalna wymowa przypowieści mówi o tym, że nikt z nas nie wie, co przygotował dla nas Pan. Dlatego też musimy być czujni i gotowi na Jego przyjście. Zatem to nasze działania doczesne decydują o życiu wiecznym. Cała przypowieść jest alegorią Sądu Ostatecznego, który czeka każdego człowieka. Według przypowieści, Bóg rozdzieli ludzi i przyjmie tych, którzy byli przygotowani na jego przyjście i żyli roztropnie – ci zapewnią sobie życie wieczne. Natomiast nierozsądni, nieczekający na przyjście Boga, nie zostaną wpuszczeni do Królestwa Niebieskiego. Przypowieść porusza też problem niepewności, gdyż żaden człowiek nie wie, kiedy nadejdzie Sądny Dzień, lecz powinien na niego być przygotowanym. Rozwiń więcej Brak czasu niestety nie pozwala na stworzenie odrębnych wpisów, ale może komuś przydadzą się stworzone przeze mnie karty pracy: Ania z Zielonego Wzgórza – karta pracy przydatna do zebrania materiałów do charakterystyki Ani Shirley Śmierć Pułkownika, A. Mickiewicz Latarnik, H. Sienkiewicz – karta może się przydać do charakterystyki Skawińskiego F. Molnar, Chłopcy z Placu Broni J. Słowacki, W pamiętniku Zofii Bobrówny A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, Księga I Bolesław Prus, Katarynka